Plotseling

Een van onze leden kocht onlangs een tien jaar oude hobby-auto van een bekend Duits merk en parkeerde deze op zijn oprit. Hij is trots en zuinig op zijn aanwinst en schafte een speciale, beschermende autohoes aan die hij, zoals dat te doen gebruikelijk is, over de auto drapeerde en vastmaakte. 

Na tien dagen vindt de man het tijd voor een ritje en wordt de hoes verwijderd. Tot zijn grote schrik ziet hij dat er op het dak van de auto vlekken in de lak zijn ontstaan. Hij claimt deze schade bij zijn autoverzekeraar, hij heeft immers een volledig cascoverzekering (all risks). Vaak staat echter in de voorwaarden dat ‘langzaam werkende invloeden’ niet gedekt zijn. Dan kun je nog gaan twisten over hoe lang ‘langzaam’ is: een week, een maand of misschien zelfs een jaar? 

Van zo’n bepaling was in dit geval geen sprake. De verzekeraar wees de schade echter toch af, omdat deze volgens de polisvoorwaarden geen ‘onvoorziene, plotselinge en onverwachte schadegebeurtenis is waarvan de oorzaak buiten de auto ligt’. 

De schade was in de ogen van de verzekeraar weliswaar onvoorzien en onverwacht, maar niet plotseling. Vast was komen te staan dat de hoes tien dagen over de auto heeft gezeten en dat de vlekken daardoor zijn ontstaan. Dan kun je volgens de verzekeraar in alle redelijkheid niet meer spreken van een plotselinge gebeurtenis. Vervelend voor de persoon in kwestie, die nog wel bij de leverancier van de autohoes kan aankloppen vanwege een gebrekkig product. Betrokkene had een zogenaamde ‘all weather’-hoes gekocht, die dus ook voor gebruik buiten geschikt zou moeten zijn. 

Een gebrekkig product kan schade opleveren. De oorzaak daarvan kan liggen in de ondeugdelijkheid ervan, maar het is ook mogelijk dat het gebrek al aanwezig was toen het product de fabriek verliet. De vraag wie er vervolgens aansprakelijk is, is op basis van een Europese richtlijn (85/374/EEG) vastgelegd en resulteert in een risicoaansprakelijkheid voor producenten als er sprake is van een consumentenkoop. De richtlijn is geïmplementeerd in ons Burgerlijk Wetboek (artikel 6:185 e.v.). Een expertiserapport waaruit blijkt dat de vlekken in de lak ont- staan zijn door de ondeugdelijke autohoes is dan qua bewijslast mooi meegenomen. 

Bij klassiekers worden wij als KNAC regelmatig geconfronteerd met schades die niet plotseling zijn ontstaan. Denk aan hout- rot in het chassis of in de deuren die vroeger vaak van hout werden gemaakt. En dan is er natuurlijk nog de gevreesde roest. Ook bij het vervangen van een voorruit blijken vaak de sponningen te lijden hebben gehad van een jarenlang verblijf in een vochtig klimaat. De ruit wordt dan wel vergoed, maar voor de kosten van het opknappen van de sponningen zal de eigenaar toch zelf opdraaien. Je kunt van een verzekeraar nu eenmaal niet verwachten dat die een (gedeeltelijke) restauratie gaat betalen. 

Ik hoorde een KNAC-lid eens zeggen: “Wat rijdt dat slijt en wat staat vergaat”. Een waarheid als een koe. Immers, van (veel) rijden slijt een auto en als deze (te lang) stilstaat zal hij uiteindelijk vergaan. Althans, als de auto niet onder de juiste condities wordt gestald. Maar ook schade door slijtage of lang stilstaan ontstaat niet plotseling en is dus niet gedekt, óók niet als u all risks verzekerd bent. 

Kees de Regt 
Manager Verzekeringen